Η τράτα, η οποία λέγεται και γρίπος, είναι συρόμενο δίχτυ.
Αποτελείται από ένα μεγάλο σάκκο, κατασκευασμένο από δίχτυ με ψιλό μάτι και από δύο δίχτυνα πτερά (μπάντες) αραιότερου διχτυού.
Η τράτα ρίχνεται στη θάλασσα απλωμένη σε ευθεία γραμμή και σύρεται με μακρά χονδρά σκοινιά, τα οποία είναι δεμένα κατά αποστάσεις σε κενά βαρέλια ή σε οτιδήποτε άλλο για να επιπλέουν.
Και τα δύο πτερύγια των διχτυών εφοδιάζονται με φελλούς και μολύβια και σύρονται σε σχήμα ημικυκλικό.
Τα ψάρια φοβούνται και κυκλώνονται μπαίνοντας στο σάκκο από το στόμιό του και αιχμαλωτίζονται.
Η ανεμότρατα, αλλιώς και μηχανότρατα είναι τράτα με ισχυρά υλικά που σύρονται με μηχανή του σκάφους.
Δένεται στη πρύμνη του σκάφους και αλιεύει στο πέλαγος σε μεγάλη βάθη.
Παλιά, η τράτα αυτή εσύρετο από δύο ιστιοφόρα σκάφη, τα οποία έπλεαν παράλληλα μεταξύ τους και έσερναν από ένα σκοινί της τράτας.
Σήμερα, το ιστίο αντικαταστάθηκε από τη μηχανή και σύρεται από ένα μόνο σκάφος.
Τα ψάρια με τη μηχανότρατα παγιδεύονται μέσα στον σάκκο, ο οποίος σύρεται στο βυθό για πολλή ώρα ανακατεύοντας και συλλαμβάνοντας μαζί με τα ψάρια λάσπη και όστρακα.
Δυστυχώς, η ανεμότρατα καταστρέφει με το διάβα της την βλάστηση του βυθού και τον γόνο.
Για αυτό τον λόγο οι κανονισμοί αλιείας απαγορεύουν στη μηχανότρατα να αλιεύει κοντά στην ακτή, σήμερα ισχύει η απόσταση του 1,5 μιλίου από τις ακτές.
Με τη μέθοδο αυτή συλλαμβάνονται ψάρια που ζουν σε βαθιά νερά, λυθρίνια, συναγρίδες, βλάχοι, γαλέοι, βακαλάοι κ.α.
---------------------------------------------------------------------------------
Παραθέτω απόσπασμα της Αναστασίας Μήλιου :
Εχθές το βράδυ, έπειτα από τη δυναμική κινητοποίηση της Συνομοσπονδίας Αλιέων Ελλάδος, ανεκλήθη η από 3/3/08 υπουργική απόφαση υπ' αρ. 164198/2008 για την "Ελάχιστη απόσταση από την ακτή κατά την αλιεία με μηχανότρατα". Η απόφαση αυτή, μείωνε σε 1 ναυτικό μίλι την επιτρεπόμενη απόσταση αλιείας για τις μηχανότρατες, κατά παρέκκλιση της ελάχιστης απόστασης του 1,5 ν. μ. που ορίζει ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 1967/2006.
Με αφορμή το παραπάνω, πρέπει να τονίσουμε το αξιοσημείωτο γεγονός, ότι αντί της εφαρμογής των μέτρων του Ε.Κ 1967/06 σχετικά με τα μέτρα διαχείρισης για τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο, βλέπουμε ότι η χώρα μας επιλέγει τα "παράθυρα" για την εφαρμογή των παρεκκλίσεων του κανονισμού.
Αυτός ο νέος αλιευτικός κανονισμός της ΕΕ, αν και σίγουρα δεν επιλύει όλα τα προβλήματα της αλιείας, δίνει την ευκαιρία να θεσμοθετηθούν τα βασικά διαχειριστικά μέτρα, έτσι ώστε να υπάρξει μία αειφόρος εκμετάλλευση των αλιευτικών αποθεμάτων στη Μεσόγειο. Στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές -; Μεσογειακές χώρες έγινε σχεδόν άμεση εφαρμογή του κανονισμού, ενώ είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός ότι στην Ελλάδα, έγινε εφαρμογή ελάχιστων επιλεγμένων άρθρων και πολλών παρεκκλίσεων.
Οι ελληνικές θάλασσες, έχουν την τύχη να αποτελούν στις μέρες μας την κιβωτό της Ευρώπης, στηρίζοντας μία σπάνια βιοποικιλότητα θαλάσσιας ζωής. Αυτό όμως συμβαίνει καθαρά από τύχη, και σίγουρα όχι επειδή υπάρχει η ανάλογη προστασία και διαχείριση των θαλασσών μας. Ελλείψει επαρκούς θεσμικού πλαισίου, ανεχόμαστε καταστροφικές αλιευτικές πρακτικές, με σοβαρές επιπτώσεις στα οικοσυστήματα, την αλιεία, αλλά και τις κοινωνίες των νησιώτικών και παράκτιων περιοχών.
Άμεσα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, για την εφαρμογή (χωρίς παρεκκλίσεις) των μέτρων διαχείρισης του Ε.Κ 1967/06 είναι:
- ο καθορισμός αλιευτικών πεδίων, που θα γίνει μέσω της χαρτογράφησης των παραγωγικών οικοσυστημάτων, όπως είναι τα θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας και οι ύφαλοι ασβεστολιθικών φυκών (η λεγόμενη τραγάνα),
- ο επαρκής έλεγχος των αλιευτικών δραστηριοτήτων μέσω των ψηφιακών συστημάτων παρακολούθησης αλιευτικών σκαφών (VMS). Παρόλο που αυτό το πολλά υποσχόμενο σύστημα έχει ήδη εγκατασταθεί, εξακολουθεί να υπολειτουργεί.
- ο επαρκής έλεγχος και καταγραφή των αλιευμάτων που διακινούνται (έτσι ώστε να ελέγχονται τα μεγέθη των ψαριών που αλιεύονται, αλλά και να υπάρχει συγκέντρωση δεδομένων για την κατάσταση των αλιευμάτων στις ελληνικές θάλασσες).
- η εφαρμογή των περιορισμών που προβλέπει ο Ε.Κ 1967/06 για τα διάφορα αλιευτικά εργαλεία και μεθόδους.
Το Αρχιπέλαγος, επικροτεί τη δυναμική αντίδραση των χιλιάδων παράκτιων αλιέων, οι οποίοι βιώνουν καθημερινά τα προβλήματα της υπεραλίευσης και της έλλειψης διαχείρισης των ελληνικών θαλασσών. Πιστεύουμε ότι οι αλιείς μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν μέρος της λύσης, για την προστασία των ελληνικών θαλασσών.
Αναστασία Μήλιου
Συντονίστρια Επιστημονικής Έρευνας, Αρχιπέλαγος ΙΘΑΠΕΑ
Πρέσβειρα της Ελλάδας στην Ε.Ε. για την Αειφόρο Θαλάσσια Πολιτική
Με αφορμή το παραπάνω, πρέπει να τονίσουμε το αξιοσημείωτο γεγονός, ότι αντί της εφαρμογής των μέτρων του Ε.Κ 1967/06 σχετικά με τα μέτρα διαχείρισης για τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο, βλέπουμε ότι η χώρα μας επιλέγει τα "παράθυρα" για την εφαρμογή των παρεκκλίσεων του κανονισμού.
Αυτός ο νέος αλιευτικός κανονισμός της ΕΕ, αν και σίγουρα δεν επιλύει όλα τα προβλήματα της αλιείας, δίνει την ευκαιρία να θεσμοθετηθούν τα βασικά διαχειριστικά μέτρα, έτσι ώστε να υπάρξει μία αειφόρος εκμετάλλευση των αλιευτικών αποθεμάτων στη Μεσόγειο. Στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές -; Μεσογειακές χώρες έγινε σχεδόν άμεση εφαρμογή του κανονισμού, ενώ είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός ότι στην Ελλάδα, έγινε εφαρμογή ελάχιστων επιλεγμένων άρθρων και πολλών παρεκκλίσεων.
Οι ελληνικές θάλασσες, έχουν την τύχη να αποτελούν στις μέρες μας την κιβωτό της Ευρώπης, στηρίζοντας μία σπάνια βιοποικιλότητα θαλάσσιας ζωής. Αυτό όμως συμβαίνει καθαρά από τύχη, και σίγουρα όχι επειδή υπάρχει η ανάλογη προστασία και διαχείριση των θαλασσών μας. Ελλείψει επαρκούς θεσμικού πλαισίου, ανεχόμαστε καταστροφικές αλιευτικές πρακτικές, με σοβαρές επιπτώσεις στα οικοσυστήματα, την αλιεία, αλλά και τις κοινωνίες των νησιώτικών και παράκτιων περιοχών.
Άμεσα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, για την εφαρμογή (χωρίς παρεκκλίσεις) των μέτρων διαχείρισης του Ε.Κ 1967/06 είναι:
- ο καθορισμός αλιευτικών πεδίων, που θα γίνει μέσω της χαρτογράφησης των παραγωγικών οικοσυστημάτων, όπως είναι τα θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας και οι ύφαλοι ασβεστολιθικών φυκών (η λεγόμενη τραγάνα),
- ο επαρκής έλεγχος των αλιευτικών δραστηριοτήτων μέσω των ψηφιακών συστημάτων παρακολούθησης αλιευτικών σκαφών (VMS). Παρόλο που αυτό το πολλά υποσχόμενο σύστημα έχει ήδη εγκατασταθεί, εξακολουθεί να υπολειτουργεί.
- ο επαρκής έλεγχος και καταγραφή των αλιευμάτων που διακινούνται (έτσι ώστε να ελέγχονται τα μεγέθη των ψαριών που αλιεύονται, αλλά και να υπάρχει συγκέντρωση δεδομένων για την κατάσταση των αλιευμάτων στις ελληνικές θάλασσες).
- η εφαρμογή των περιορισμών που προβλέπει ο Ε.Κ 1967/06 για τα διάφορα αλιευτικά εργαλεία και μεθόδους.
Το Αρχιπέλαγος, επικροτεί τη δυναμική αντίδραση των χιλιάδων παράκτιων αλιέων, οι οποίοι βιώνουν καθημερινά τα προβλήματα της υπεραλίευσης και της έλλειψης διαχείρισης των ελληνικών θαλασσών. Πιστεύουμε ότι οι αλιείς μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν μέρος της λύσης, για την προστασία των ελληνικών θαλασσών.
Αναστασία Μήλιου
Συντονίστρια Επιστημονικής Έρευνας, Αρχιπέλαγος ΙΘΑΠΕΑ
Πρέσβειρα της Ελλάδας στην Ε.Ε. για την Αειφόρο Θαλάσσια Πολιτική
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΣΕΜΝΆ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ