Ο «ΩΡΙΩΝ» ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ Η βιομηχανία των περιβαλλοντικών μελετών
 |
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Ο «ΩΡΙΩΝ» ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ
Η βιομηχανία των περιβαλλοντικών μελετών
Η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), στον ενάμιση χρόνο που πέρασε από την ίδρυσή του, συνεργάστηκε σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα με μία συγκεκριμένη «ομάδα» περιβαλλοντικών ΜΚΟ στις νομοπαρασκευαστικές διαδικασίες που υπήρξαν στο διάστημα αυτό.
Παράλληλα, απαξίωσε συστηματικά την καθ' ύλη αρμόδια Δασική Υπηρεσία, τα σχετικά πανεπιστημιακά και ερευνητικά Ιδρύματα της χώρας, αρκετές περιβαλλοντικές οργανώσεις που δεν ανήκουν στην παραπάνω «ομάδα» και τους εκάστοτε φορείς και ιδιώτες που σχετίζονται ή επηρεάζονται άμεσα από τις διατάξεις των νομοθετημάτων.
Σε δύο από τα σημαντικότερα σχέδια νόμου που κατέθεσε μέχρι σήμερα το ΥΠΕΚΑ, αυτό για το πράσινο ταμείο (έχει ψηφιστεί) και αυτό για τη βιοποικιλότητα (υπό ψήφιση), δεν υπάρχει καμία αναφορά στους παραπάνω φορείς...
Αντίθετα, προβλέπονται ρητά θέσεις και... «αξιώματα» για μέλη περιβαλλοντικών ΜΚΟ οι οποίες δεν ελέγχονται θεσμικά και δεν είναι γνωστά τα στοιχεία από τη δράση τους τόσο σε οικονομικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι οργανώσεις αυτές επιδοτούνται από την ΕΕ και από εθνικούς πόρους με ιδιαίτερα μεγάλα κονδύλια για την υλοποίηση μελετών και προγραμμάτων αμφίβολης επιστημονικής αξίας.
Οι συγκεκριμένες οργανώσεις προτείνουν τον χαρακτηρισμό ολοένα και περισσότερων περιοχών ως «προστατευόμενων», χωρίς στην ουσία να υπάρχει η δυνατότητα αξιολόγησης αυτών των προτάσεων από πλευράς ΥΠΕΚΑ λόγω έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού.
Παρά τη διαπιστωμένη έλλειψη ειδικών επιστημόνων όμως, το υπουργείο δεν δίστασε να υιοθετήσει με συνοπτικές διαδικασίες -και χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση- τον κατάλογο με τις Ζώνες Ειδικής Προστασίας που πρότειναν στελέχη της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, αυξάνοντας έτσι την έκταση του δικτύου Natura στο πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ποσοστό του 30% της ελληνικής γης.
Στη συνέχεια, κατοχύρωσε νομοθετικά την εκπόνηση διάφορων «μελετών» ως απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση σχεδόν κάθε ανθρώπινης παρέμβασης στις «προστατευόμενες περιοχές».
Μέσα από αυτές τις μελέτες εισρέουν προφανώς σημαντικά κονδύλια στα ταμεία των γνωστών ΜΚΟ.
Τα παραπάνω είναι προφανές πως οφείλονται στη «δράση» της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και τις πιέσεις τις οποίες ασκεί στο υπουργείο...
Αυτές οι «πιέσεις», φτάνουν μάλιστα και σε επίπεδο απειλών για προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, αλλά και σε ύβρεις κατά των Ελλήνων βουλευτών σε περίπτωση που δεν «συνταχθούν» με τις προτάσεις της.
Αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πως υπό αυτές τις συνθήκες, οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν να χαρακτηριστεί το σύνολο της χερσαίας και υδάτινης έκτασης της χώρας ως «προστατευόμενης». Αυτό θα έδινε στα στελέχη τους τη δυνατότητα να εκπονούν συστηματικά μελέτες και προγράμματα αγνώστου - αμφιβόλου ποιότητας, τα οποία δεν συνδέονται απαραίτητα με την προστασία της βιοποικιλότητας και του φυσικού περιβάλλοντος.
Τα παραπάνω διαμορφώνουν το πλαίσιο για την «απρόσκοπτη ανάπτυξη» της εγχώριας «βιομηχανίας εκπόνησης περιβαλλοντικών μελετών», σε πλήρη αντίθεση με τα όσα χαρακτηριστικά δήλωσε στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2011 στη Βουλή ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου:
«Πώς να έχουμε ανάπτυξη, για να πάρω ένα παράδειγμα, όταν έχουμε τον μεγαλύτερο αριθμό περιβαλλοντικών μελετών ανά κάτοικο στην Ευρώπη, 6πλάσιο του μέσου όρου, με 320 φακέλους ανά εκατομμύριο κατοίκων, με τη δεύτερη χώρα να έχει μόλις 60 μελέτες; Παράγουμε δηλαδή πολύ αέρα, αλλά δεν προστατεύουμε καθόλου το περιβάλλον».
Είναι προφανές το γεγονός ότι η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ εκφράζει ακριβώς αυτό που αναφέρει ο πρωθυπουργός ως αρνητική πρωτιά της Ελλάδας!
Δίνει δηλαδή ιδιαίτερη βαρύτητα στον χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια χαρακτηρισμό προστατευόμενων περιοχών και στη θεσμική κατοχύρωση της εκπόνησης διαφόρων «περιβαλλοντικών μελετών».
Ταυτόχρονα, απουσιάζει ο διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες και τους διάφορους χρήστες που ενδέχεται να επηρεάζονται από την εφαρμογή των παραπάνω μέτρων, αλλά και η εξασφάλιση των πόρων που απαιτούνται για τα αντισταθμιστικά οφέλη, όπου αυτά κριθούν απαραίτητα.
Ατυχώς, το όριο αρτιότητας για δόμηση αναδείχτηκε σε σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο στη διαδικασία αξιολόγησής του σχεδίου νόμου.
Η μετατόπιση του κέντρου βάρους στον σχετικό διάλογο, από την προστασία της βιοποικιλότητας στην αρτιότητα των οικοπέδων, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απουσία εξειδικευμένου προσωπικού στο υπουργείο και την απαξίωση των αρμόδιων υπηρεσιών που θα μεριμνούσαν τόσο για την προστασία της φύσης, όσο και για τις ανθρώπινες δραστηριότητες μέσα σ' αυτή.
Οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ αντίθετα, που αποτελούν τους κύριους εισηγητές στα νομοσχέδια του ΥΠΕΚΑ (μέσα από τις «περίφημες» ομάδες εργασίας που συστήνονται με εντολή αποκλειστικά της κας Μπιρμπίλη), αντιλαμβάνονται την προστασία της φύσης ως... απομόνωσή της από τον άνθρωπο!
Πρόκειται προφανώς για μια προσέγγιση όχι μόνο αντιεπιστημονική, αλλά και ανεφάρμοστη στην πράξη.
Στο κοινό δελτίο Τύπου που εξέδωσε σχετικά η ομάδα περιβαλλοντικών ΜΚΟ (που είχε εισηγηθεί από τον Οκτώβριο του 2009 το σχέδιο νόμου για τη βιοποικιλότητα) γίνεται λόγος για... «ιστορική ντροπή» των βουλευτών σε περίπτωση που δεν ψηφίσουν την πρόταση για απαγόρευση δόμησης σε οικόπεδα έκτασης μικρότερης των 10 στρεμμάτων, εντός περιοχών Natura.
Για το ότι δεν προβλέπονται αποζημιώσεις για τους μικροϊδιοκτήτες γης, ή για τις «ύποπτες» μεθόδους με τις οποίες χαρακτηρίστηκε το 30% της ελληνικής γης ως «προστατευόμενη» μετά από αδιαφανείς -σε μερικές περιπτώσεις- αναθέσεις «μελετών» στα στελέχη τους, δεν έχουν να δηλώσουν κάτι...
Θεωρούμε πως η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, πριν φέρει διορθωμένο στην ολομέλεια της Βουλής το σ/ν για τη βιοποικιλότητα, οφείλει:
Ο «ΩΡΙΩΝ» ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ
Η βιομηχανία των περιβαλλοντικών μελετών
Η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), στον ενάμιση χρόνο που πέρασε από την ίδρυσή του, συνεργάστηκε σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα με μία συγκεκριμένη «ομάδα» περιβαλλοντικών ΜΚΟ στις νομοπαρασκευαστικές διαδικασίες που υπήρξαν στο διάστημα αυτό.
Παράλληλα, απαξίωσε συστηματικά την καθ' ύλη αρμόδια Δασική Υπηρεσία, τα σχετικά πανεπιστημιακά και ερευνητικά Ιδρύματα της χώρας, αρκετές περιβαλλοντικές οργανώσεις που δεν ανήκουν στην παραπάνω «ομάδα» και τους εκάστοτε φορείς και ιδιώτες που σχετίζονται ή επηρεάζονται άμεσα από τις διατάξεις των νομοθετημάτων.
Σε δύο από τα σημαντικότερα σχέδια νόμου που κατέθεσε μέχρι σήμερα το ΥΠΕΚΑ, αυτό για το πράσινο ταμείο (έχει ψηφιστεί) και αυτό για τη βιοποικιλότητα (υπό ψήφιση), δεν υπάρχει καμία αναφορά στους παραπάνω φορείς...
Αντίθετα, προβλέπονται ρητά θέσεις και... «αξιώματα» για μέλη περιβαλλοντικών ΜΚΟ οι οποίες δεν ελέγχονται θεσμικά και δεν είναι γνωστά τα στοιχεία από τη δράση τους τόσο σε οικονομικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι οργανώσεις αυτές επιδοτούνται από την ΕΕ και από εθνικούς πόρους με ιδιαίτερα μεγάλα κονδύλια για την υλοποίηση μελετών και προγραμμάτων αμφίβολης επιστημονικής αξίας.
Οι συγκεκριμένες οργανώσεις προτείνουν τον χαρακτηρισμό ολοένα και περισσότερων περιοχών ως «προστατευόμενων», χωρίς στην ουσία να υπάρχει η δυνατότητα αξιολόγησης αυτών των προτάσεων από πλευράς ΥΠΕΚΑ λόγω έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού.
Παρά τη διαπιστωμένη έλλειψη ειδικών επιστημόνων όμως, το υπουργείο δεν δίστασε να υιοθετήσει με συνοπτικές διαδικασίες -και χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση- τον κατάλογο με τις Ζώνες Ειδικής Προστασίας που πρότειναν στελέχη της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, αυξάνοντας έτσι την έκταση του δικτύου Natura στο πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ποσοστό του 30% της ελληνικής γης.
Στη συνέχεια, κατοχύρωσε νομοθετικά την εκπόνηση διάφορων «μελετών» ως απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση σχεδόν κάθε ανθρώπινης παρέμβασης στις «προστατευόμενες περιοχές».
Μέσα από αυτές τις μελέτες εισρέουν προφανώς σημαντικά κονδύλια στα ταμεία των γνωστών ΜΚΟ.
Τα παραπάνω είναι προφανές πως οφείλονται στη «δράση» της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και τις πιέσεις τις οποίες ασκεί στο υπουργείο...
Αυτές οι «πιέσεις», φτάνουν μάλιστα και σε επίπεδο απειλών για προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, αλλά και σε ύβρεις κατά των Ελλήνων βουλευτών σε περίπτωση που δεν «συνταχθούν» με τις προτάσεις της.
Αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πως υπό αυτές τις συνθήκες, οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν να χαρακτηριστεί το σύνολο της χερσαίας και υδάτινης έκτασης της χώρας ως «προστατευόμενης». Αυτό θα έδινε στα στελέχη τους τη δυνατότητα να εκπονούν συστηματικά μελέτες και προγράμματα αγνώστου - αμφιβόλου ποιότητας, τα οποία δεν συνδέονται απαραίτητα με την προστασία της βιοποικιλότητας και του φυσικού περιβάλλοντος.
Τα παραπάνω διαμορφώνουν το πλαίσιο για την «απρόσκοπτη ανάπτυξη» της εγχώριας «βιομηχανίας εκπόνησης περιβαλλοντικών μελετών», σε πλήρη αντίθεση με τα όσα χαρακτηριστικά δήλωσε στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2011 στη Βουλή ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου:
«Πώς να έχουμε ανάπτυξη, για να πάρω ένα παράδειγμα, όταν έχουμε τον μεγαλύτερο αριθμό περιβαλλοντικών μελετών ανά κάτοικο στην Ευρώπη, 6πλάσιο του μέσου όρου, με 320 φακέλους ανά εκατομμύριο κατοίκων, με τη δεύτερη χώρα να έχει μόλις 60 μελέτες; Παράγουμε δηλαδή πολύ αέρα, αλλά δεν προστατεύουμε καθόλου το περιβάλλον».
Είναι προφανές το γεγονός ότι η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ εκφράζει ακριβώς αυτό που αναφέρει ο πρωθυπουργός ως αρνητική πρωτιά της Ελλάδας!
Δίνει δηλαδή ιδιαίτερη βαρύτητα στον χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια χαρακτηρισμό προστατευόμενων περιοχών και στη θεσμική κατοχύρωση της εκπόνησης διαφόρων «περιβαλλοντικών μελετών».
Ταυτόχρονα, απουσιάζει ο διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες και τους διάφορους χρήστες που ενδέχεται να επηρεάζονται από την εφαρμογή των παραπάνω μέτρων, αλλά και η εξασφάλιση των πόρων που απαιτούνται για τα αντισταθμιστικά οφέλη, όπου αυτά κριθούν απαραίτητα.
Ατυχώς, το όριο αρτιότητας για δόμηση αναδείχτηκε σε σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο στη διαδικασία αξιολόγησής του σχεδίου νόμου.
Η μετατόπιση του κέντρου βάρους στον σχετικό διάλογο, από την προστασία της βιοποικιλότητας στην αρτιότητα των οικοπέδων, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απουσία εξειδικευμένου προσωπικού στο υπουργείο και την απαξίωση των αρμόδιων υπηρεσιών που θα μεριμνούσαν τόσο για την προστασία της φύσης, όσο και για τις ανθρώπινες δραστηριότητες μέσα σ' αυτή.
Οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ αντίθετα, που αποτελούν τους κύριους εισηγητές στα νομοσχέδια του ΥΠΕΚΑ (μέσα από τις «περίφημες» ομάδες εργασίας που συστήνονται με εντολή αποκλειστικά της κας Μπιρμπίλη), αντιλαμβάνονται την προστασία της φύσης ως... απομόνωσή της από τον άνθρωπο!
Πρόκειται προφανώς για μια προσέγγιση όχι μόνο αντιεπιστημονική, αλλά και ανεφάρμοστη στην πράξη.
Στο κοινό δελτίο Τύπου που εξέδωσε σχετικά η ομάδα περιβαλλοντικών ΜΚΟ (που είχε εισηγηθεί από τον Οκτώβριο του 2009 το σχέδιο νόμου για τη βιοποικιλότητα) γίνεται λόγος για... «ιστορική ντροπή» των βουλευτών σε περίπτωση που δεν ψηφίσουν την πρόταση για απαγόρευση δόμησης σε οικόπεδα έκτασης μικρότερης των 10 στρεμμάτων, εντός περιοχών Natura.
Για το ότι δεν προβλέπονται αποζημιώσεις για τους μικροϊδιοκτήτες γης, ή για τις «ύποπτες» μεθόδους με τις οποίες χαρακτηρίστηκε το 30% της ελληνικής γης ως «προστατευόμενη» μετά από αδιαφανείς -σε μερικές περιπτώσεις- αναθέσεις «μελετών» στα στελέχη τους, δεν έχουν να δηλώσουν κάτι...
Θεωρούμε πως η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, πριν φέρει διορθωμένο στην ολομέλεια της Βουλής το σ/ν για τη βιοποικιλότητα, οφείλει:
- - Να προβεί σε προσλήψεις εξειδικευμένου προσωπικού που θα είναι σε θέση να αξιολογεί τις προτάσεις των οικολογικών οργανώσεων, αλλά και να εξασφαλίζει τα δικαιώματα και τη συναίνεση των πολιτών που επηρεάζονται άμεσα από αυτές.
- - Να εξασφαλίσει πρώτα την αποζημίωση στο ακέραιο των ιδιοκτητών γης εντός περιοχών Natura των οποίων η περιουσία θα υποβαθμιστεί από τις αλλαγές σχετικά με τη δυνατότητα δόμησης.
- - Να αναθεωρήσει και επικαιροποιήσει το δίκτυο προστατευόμενων περιοχών της χώρας με βάση τις πραγματικές ανάγκες προστασίας και τις επιταγές της επιστήμης (και όχι τις προσταγές του οικολογικού λόμπι).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΣΕΜΝΆ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ